خطایابی یا دیباگ در Android Studio یکی از بخش‌های اساسی زندگی روزمره برنامه نویس اندروید است . ما همیشه تلاش می‌کنیم که کد bulletproof و بدون خطا را بنویسیم اما برای انجام این کار، باید هر گونه اشکال را حل کنیم ، که گاهی اوقات در کد تشخیص داده می‌شود . دیباگ به شما این امکان را می‌دهد که هر خط کد را بررسی کنید، متغیرهای برنامه، روش‌ها و این که کد شما چگونه کار می‌کند را ارزیابی کنید. پیدا کردن اشتباه کوچک در قطعات بزرگ کد آسان‌تر است. در این مقاله ، ما از طریق نکات و ترفندهای اولیه در مورد دیباگ یک برنامه اندروید استفاده خواهیم کرد.
شروع حالت دیباگ در اندروید
زمانی که می‌خواهید حالت دیباگ را شروع کنید ، ابتدا مطمئن شوید که دستگاه شما برای اشکال زدایی یا دیباگ توسط USB راه اندازی شده‌است ، و پروژه خود را در اندروید استودیو باز کنید ( AS ) و فقط روی آیکن debug کلیک کنید.
سپس دستگاه خود را در پنجره دستگاه انتخاب کنید ، و اندروید استودیو برنامه شما را در حالت دیباگ اجرا می کند. اندروید استودیو همچنین به طور خودکار ابزار debug را باز می‌کند . شما می توانید آن را بصورت دستی با کلیک کردن بر روی Debug! در پایین Android Studio اجرا کنید.
راه دیگر برای شروع debugging بدون نیاز به راه‌اندازی مجدد برنامه تان با کلیک روی “Attach debugger to Android process” است. 
شما همچنین باید دستگاه و برنامه app را انتخاب کنید ( فرآیند ) که می‌خواهید اشکالزدا را به آن متصل کنید. همچنین اگر می‌خواهید یک ویژگی خاص را رفع کنید این حالت مفید است ، و در این میان باید چند صفحه دیگر را نیز مرور کنید. از آنجا که بعضی از عملیات در حالت دیباگ از طریق برنامه بدون حالت دیباگ بسیار سریعتر اجرا می شوند، کارکرد آنها کم است. وقتی یک کلیک از چیزی که می خواهید با دیباگ کنار بگذارید، یک debug را به برنامه تان اضافه می کنید و شروع به اشکالزدایی می کنید.
تاریخچه debug با استفاده از Logs
راحت‌ترین راه برای عیب‌یابی کد خود استفاده از Log است . این یک برنامه کاربردی است که به شما این امکان را می‌دهد که خروجی‌ها را ارسال کنید , که بعدا بتوانید در Logcat در اندروید استودیو مشاهده کنید. لازم نیست برای انجام این کار , app را در حالت دیباگ اجرا کنید. می توانید به سادگی با استفاده از android.util.Log در یکی از روش های زیر استفاده کنید: Log.v(), Log.d(), Log.i(), Log.w(), Log.e() یا Log.wtf().همه آنها از دو پارامتر رشته استفاده می کنند: TAG و پیام شما. همچنین می‌توانید آن را به عنوان پارامتر سوم در نظر بگیرید که برچسب , پیام و گزارش استثنا را ثبت می‌کند. با استفاده از روش‌های مختلف (VERBOSE, DEBUG, INFO, WARNING, ERROR) – شما می‌توانید بعدا ً log ها را فیلتر کنید و یا حتی تنظیمات رنگ متن و پس‌زمینه متن را برای هر سطح تنظیم کنید .
برای مشاهده ادامه مطلب روی اینجا کلیک کنید.